Het was een gruwelijke dag gisteren. Maar spijtig genoeg was het voor mij niet helemaal nieuw… Op 11 september 2001 was ik mijn koffer aan ’t pakken om vanuit Chicago terug naar Brussel te vliegen, toen ik live op TV het tweede vliegtuig in de WTC-torens zag crashen, de torens in mekaar zag stuiken. Uiteindelijk ben ik drie dagen later, met de eerste vlucht vanuit Chicago kunnen terugkeren. De drie meest onwezenlijke dagen uit mijn leven. Mijn medeleven met de gestrande reizigers heeft dan ook een extra dimensie. De droefheid van de families van de slachtoffers kan ik me enkel proberen in te beelden. De bewondering voor de hulpdiensten is even groot als die 11de september.
Vanavond was het MAS in Antwerpen gehuld in de Belgische vlag, als eerbetoon aan de slachtoffers. Voor mijn vriendin is muziek een zalfje voor de ziel, voor mij zijn foto’s dat.
Eddy
PS: anderhalf jaar geleden heb ik mijn notities van in 2001 eindelijk eens verwerkt, dit is mijn verslag van die dagen.
