Ik ben een grote fan van scherpe lenzen, van vlijmscherpe lenzen. Mijn standaard uitrusting bestaat al enkele jaren uit een CZ 135mm f1.8 (beste investering ooit) en CZ 24-70mm f2.8. Niet echt goedkoop, maar ze bezorgen me zeer veel fotoplezier (blijf nog wat hangen op m’n fotoblog en oordeel zelf maar).
Uit de tijd dat ik me dergelijk duur ‘speelgoed’ nog niet kon permitteren, heb ik nog wat oudere lenzen liggen, eentje daarvan is een Minolta 50mm f1.4. Een lens die zeker niet slecht is, maar in tegenstelling tot die CZ-lenzen toch wel wat aan de softe kant. Zeker bij een wijd open diafragma. Maar: in sommige omstandigheden kan dit best wel interessant zijn. Gisteren heb ik de lens (met macro-tussenring) nog eens op m’n camera gezet, om wat foto’s te maken van de eerste rozen in m’n tuintje. En daar mag best wel wat softness in zitten.
De foto’s zijn achteraf nog bewerkt, nl. een kleurenrendering naar een oud type film, via DxO Filmpack. En de allerlaatste heb ik ook bijgesneden (iets wat ik maar zeer zelden doe).
Eddy